Pewien chiński mędrzec, podróżujący ze swoimi uczniami po górach, natrafił na wspaniałe drzewo, w którego cieniu wypoczął. Zauważywszy, że pobliscy drwale nie przejawiali najmniejszego zainteresowania drzewem, zapytał, jaka jest tego przyczyna.
– Jego drewno do niczego się nie nadaje – odrzekli.
Mędrzec rzekł zatem:
– To drzewo będzie miało piękną śmierć.
Kiedy tylko dotarł do domu starego przyjaciela, ten, uradowany wizytą, nakazał słudze zabić tłustą gęś na cześć gościa. Sługa zapytał:
– Którą mam wybrać, tę, co potrafi gęgać, czy tę, co nie potrafi?
– Tę, co potrafi gęgać – odrzekł gość.
Następnego dnia uczniowie mędrca zapytali go:
– Nie możemy tego pojąć. Wczoraj przepowiedziałeś piękną śmierć temu najużyteczniejszemu drzewu. Potem zaś zgodziłeś się zjeść pożyteczne zwierzę. Co mamy o tym myśleć?
– Otóż nieużyteczność drzewa tkwiła w jego drewnie, ale z pewnością nie w rozkosznym cieniu, jakiego mi użyczyło; użyteczność zaś gęsi polegała na jej umiejętności krzyku, ale z pewnością nie na jej mięsie, które było raczej twarde. Ileż rzeczy, które wydają się nieużyteczne, jest użytecznych! A ileż wręcz przeciwnie!